De brief gaat eerst in op een aantal leidende principes, zoals: een tarief moet passend zijn voor de benodigde zorg, maatwerk is uitgangspunt en een pgb-tarief mag nooit hoger zijn dan de kosten voor zorg in natura. Vervolgens gaat de brief in op het PGB in de vier verschillende zorgdomeinen: Wlz, Zvw, Jeugdwet en Wmo. Uit elk domein noemen we één voorbeeld.

• Wlz: per 2019 zijn de natura-bedragen op basis van een kostenonderzoek herijkt. Dat heeft geleid tot zowel opwaartse als neerwaartse tariefontwikkelingen. Voor PGB is deze ontwikkeling niet meegenomen. De minister legt uit waarom niet.
• Zvw: de verzekeraars bepalen ieder zelf hun pgb-tarieven voor ‘formele zorgaanbieders’ op basis van de maximumtarieven van de NZa. Tussen de verzekeraars leidt dat dus tot onderling verschillende tarieven. Voor ‘informele zorgaanbieders’ (familie, niet-BIG geregistreerd en niet geregistreerd bij de KvK) gelden weer aparte regels.
• Jeugdwet: tarieven voor professionele jeugdhulp leiden de gemeenten af van de tarieven voor jeugdhulp in natura
• Wmo: gemeenten kunnen verschillende tarieven hanteren voor verschillende vormen van ondersteuning en voor verschillende typen hulpverleners. Hierbij wordt bij verordening onderscheid gemaakt tussen ondersteuning die wordt geleverd door het sociale netwerk, door hulpverleners die werken volgens de kwaliteitsstandaarden en hulpverleners die dat niet doen (zoals werkstudenten, zzp'ers zonder diploma’s e.d.).

De brief bevat interessante achtergrond- en beleidsinformatie. We voegen de brief als bijlage toe. Op blz. 4 onderaan vindt u de informatie over de indexering van het PGB voor de Wlz per 2020.